என் நினைவுகள்

குப்பைக் கிடங்கென கொட்டிக்கிடக்கின்றன

என் நினைவுகள்

தேவையானவையும் தேவையற்றவையுமாய்

பிரிக்க முடியாமல் 



மங்கி போனதாக நான் எண்ணியிருந்த

சில நினைவுகள்

கிளறிப் பார்க்கையில்

கங்கென கனன்று கைசுடுகின்றன .

இன்னும் சுடுமோ என்றெண்ணி

சிலவற்றை அண்டாமல் இருக்கிறேன்

என்றோ தவறி தொடும் போது

ஆறி உணர்வு தீண்டாமல் கிடக்கின்றன அவை .



சிலவையோ சந்தோஷங்கள் ஏந்தி

சிறகடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன

இவற்றை தக்கவைத்து பிறதை

கழிக்க முடியாமல் திணறியே

இன்னமும் சேர்க்கிறேன் .

தானாக மக்கி போகும்

என்று சுமந்துகொண்டே காத்திருக்கிறேன்

இருக்க முடியாமலும் வெளியேற இயலாமலும்

பந்துக்குள் காற்று போல

சுற்றிக் கொண்டேயிருக்கின்றன அவை .



இவை அத்தனைக்கும் அடியில்

நீண்ட கருநாகம் போல

அடைந்துக்  கிடக்கிறது ஒன்று  மட்டும்,

அகற்ற முடியாததாய் .

வேறெந்த நினைவின் சீண்டலுக்கும் அசையாமல்

செத்தது போல பாசாங்கு செய்து கொண்டு.

என்றேனும் நான் அதை கவனியாது

போனால் மட்டும்

புஸ்சென்று    தலைதூக்கி

எனை கொத்துவதாய் பாவித்து

மீண்டும் சுருண்டு கொள்கிறது .

என்றேனும் ஒருநாள் பெரிதாய் படமெடுக்க...