சிலை

வெறும் கல்லெனவே ஈன்றார்கள் என்னை
என் மேல் நோகாமல்
கை நோக செதுக்கினார்கள் பொறுமையாக
சிற்பம்போல் ஆக்கி காத்திருந்தார்கள்
நீ வர ....


அந்நாளில் பார்த்த போது
சிற்பமாகவே தெரிந்தேன் உனக்கும்
எஞ்சியிருந்த துகள்கள் கூட
அழகெனவே சொன்னாய்
அப்போது ...


எது மாறிப் போனதோ
உளி கொண்டு புறப்பட்டாய்,
செதுக்குவதாய் எண்ணிக் கொண்டு
சிதைக்க மட்டுமே செய்கிறாய்.
உடைந்த கற்களாய் உதிர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன் நான்...