குப்பைக் கிடங்கென கொட்டிக்கிடக்கின்றன
என் நினைவுகள்
தேவையானவையும் தேவையற்றவையுமாய்
பிரிக்க முடியாமல்
மங்கி போனதாக நான் எண்ணியிருந்த
சில நினைவுகள்
கிளறிப் பார்க்கையில்
கங்கென கனன்று கைசுடுகின்றன .
இன்னும் சுடுமோ என்றெண்ணி
சிலவற்றை அண்டாமல் இருக்கிறேன்
என்றோ தவறி தொடும் போது
ஆறி உணர்வு தீண்டாமல் கிடக்கின்றன அவை .
சிலவையோ சந்தோஷங்கள் ஏந்தி
சிறகடித்துக் கொண்டிருக்கின்றன
இவற்றை தக்கவைத்து பிறதை
கழிக்க முடியாமல் திணறியே
இன்னமும் சேர்க்கிறேன் .
தானாக மக்கி போகும்
என்று சுமந்துகொண்டே காத்திருக்கிறேன்
இருக்க முடியாமலும் வெளியேற இயலாமலும்
பந்துக்குள் காற்று போல
சுற்றிக் கொண்டேயிருக்கின்றன அவை .
இவை அத்தனைக்கும் அடியில்
நீண்ட கருநாகம் போல
அடைந்துக் கிடக்கிறது ஒன்று மட்டும்,
அகற்ற முடியாததாய் .
வேறெந்த நினைவின் சீண்டலுக்கும் அசையாமல்
செத்தது போல பாசாங்கு செய்து கொண்டு.
என்றேனும் நான் அதை கவனியாது
போனால் மட்டும்
புஸ்சென்று தலைதூக்கி
எனை கொத்துவதாய் பாவித்து
மீண்டும் சுருண்டு கொள்கிறது .
என்றேனும் ஒருநாள் பெரிதாய் படமெடுக்க...
