என் ஊஞ்சல்

வானில் கயிறிட்டு
கட்டப்பட்டிருந்தது   ஊஞ்சல்
புன்னை மரக்கிளையில்
இளைப்பாறிய கயிற்றில்
சாக்குகள் போர்த்தி
என் ஊஞ்சலாக்கினார் அப்பா


அம்மா மடியிலோ 
அப்பா  தோளிலோ
மாமா கையிலோ
சிறு பிள்ளையாய் 
ஆடுவது  போன்றதாக இருந்தது
அவ்வூஞ்சல் ஆடுகையில்


தரையில் கால் தொட்டு
மேகம் மிதித்து
புன்னை இலைகளை அசைத்து
பறந்து போனேன் நான்
காற்றை போலவே
அங்கும் இங்கும் 


ஒரு விடுமுறை நாளின்
வெயிலிலும்  இரவிலும்
கட்டுட்டுண்டு கிடந்தேன்
ஊஞ்சலுடன்
கயிற்றைப்  போலவே ....
கயிற்றில் பிணைந்திருந்தன
பலரின் பொறாமைகளும்
ஏக்கங்களும்


கயிற்றின் கரம்பற்றி
நின்று ஆடினேன் 
வானம்  ஏகும் தேவதையென 
கயிற்றில் சாய்ந்து
கொலுவிருந்தேன்
நந்தவனத்து ராணியென


என்றோ ஏனோ
எப்பொருட்டோ 
எங்கோ போனது என் ஊஞ்சல்
எங்கென அவதானிக்கையில்
மீண்டும் தேவர்களிடத்து
சேர்ந்திருக்கக் கூடும் ....
விக்கிரமாதித்தன் சிம்மாசனம் போல்