மீண்டும்

                                                 


ஏதோ ஒரு நாளின் காதல்
சற்றே  பூவின் வாசம்
எதற்கோ வந்த கோபம்
காரணமில்லா புன்னகை
தேநீர் குவளையின் சூடு
நனையும் மண்ணின் வாசம்
எல்லாம்  தேடி வந்து
என் வாசலில் கொட்டித்தீர்த்தது
மழை
மழை போன பின்னும்
அவை வழிந்து கொண்டே இருக்கின்றன
ஜன்னல் கம்பிகளிலும்
தாழ்வாரத்திலும்
என் விரலிடுக்குகளிலும்
இன்னும் பிறவிலும்

கபாலி

                                     


எல்லாரும் பாத்து  சிலாகிச்சு திட்டி அக்கு வேறு ஆணி வேறா பிரிச்சப்புறம் கபாலிய பத்தி எழுத கொஞ்சம் கூச்சமா தான்  இருக்கு .ஆனாலும் நானும் படத்தை பாத்துட்டேங்கறத இந்த தமிழ் கூறும் நல்லுலகுக்கு சொல்ல வேற வழி இல்லாததால இந்த பதிவு ...

படம் எனக்கு ரொம்ப ரொம்ப பிடிச்சு  போச்சு .கண்ண மூடுனா ரஜினி தெரியுறாரு .கண்ண திறந்தாலும் ரஜினி தெரியறாப்பல .என்னத்துக்கு வழ வழா கொழகொழானு ..

எனக்கு பிடிச்சது

கஷ்டப்பட்டு  ஸ்டைல் பண்ணாம ரஜினி இயல்பாவே ஸ்டைலா இருக்கிறது -ஒவ்வொரு ஷாட்லேயும் -எம்புட்டு நாளாச்சு இப்படி பாத்து ..கண்ணெல்லாம் பளிச் பளிச்
அவரோட அழகான வார்டுரோப் -குறிப்பா அந்த மஞ்சளும் சிவப்பும் ?கட்டம் போட்ட லுங்கி  -விசில்ஸ்
குமுதவள்ளிய பாக்க போறதுக்கு முந்தின நாள் இரவெல்லாம் நிக்கிற அந்த ஷாட்  /தாடியை ஷேவ் பண்ணிட்டு இறங்கி வர ஷாட் - சுத்திப்போடுங்கய்யா 
மகளோட கைய பிடிச்சிக்கிட்டு  அவ கூட வர சீன்ல குழந்தை மாதிரி ஒரு முகபாவம் -வாவ்
அந்த தாடி போக எஞ்சின கொஞ்ச ஸ்பேஸ்ல என்னாமா குட்டி குட்டி எக்ஸ்பிரஷன்ஸ் - ஆஸம்
 அழுமூஞ்சியா இல்லாத strong நாயகி - இந்த ரோலுக்கு ரீல் ரீலா அழுத்திருக்கலாமே ?
assassin மக
எங்கேயோ நைசா மொளகா தேய்க்கிற மாதிரியே  இருக்கு வசனமெல்லாம்
குறிப்பா கோட் சூட் வசனங்கள்  - படத்துல அந்த கோட் சூட் கூட ஒரு கதாபாத்திரம் ?

பாட்டு
டேன்ஸ்-  இல்லாதது

அப்புறம்... எல்லாமுமே

ரஜினியை இயக்குனர் நல்லா மடை கட்டி இயக்கியிருக்காப்ல

சொல்லாம இருக்கவே முடியாது - மகிழ்ச்சி




 

வீடு

எந்த பாதையிலும்
இடித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்
ஏதோ ஒரு வீட்டையேனும்
கதவுகள் கழற்றப்பட்டு
செங்கல்கள் உதிர்க்கப்பட்டு
நிர்வாணமாய் நிற்கிறது
அந்த வீடும்


அவ்வீட்டில்  குடியிருந்த
நினைவுகளையும்
சிரிப்புகளையும்
துக்கங்களையும்
எவரும் அறியாமல்
எங்கோ  தொலைதூரத்தில்
கொண்டு கரைக்கிறது காற்று


மிஞ்சியிருக்கும் 
செங்கலும் மண்ணும்
பழங்கதைகள் பேசிக்கழிக்கின்றன
எஞ்சியிருக்கும் பொழுதுகளை
எல்லாம் களையப்பட்டு
அடித்தளம் அகற்றும் போது
ஓவென்று அழுகிறது மண்
தான் அனாதையென

இரவில் நினைவுகள்

என் படுக்கையின் முன்னே
பளிச் நிலவொளி இருக்கிறது
பளிச்சென்பதால் 
தரையில் பனிபோல் 


தலையை தூக்கி
பளீர் நிலவை பார்க்கிறேன்
தலையை தாழ்த்தி
கனவு காண்கிறேன்
நான் வீடு வந்ததாக 


Quiet Night Thoughts - Poem by Li Po

Before my bed
there is bright moonlight
So that it seems
Like frost on the ground:

Lifting my head
I watch the bright moon,
Lowering my head
I dream that I'm home.

வைன்

குடித்துக்கொண்டு ,உட்கார்ந்திருக்கிறேன்
இரவுக்கு தொலைந்து .
உதிரும் இலைகளை
தரையிடமிருந்து ஏந்தி
தொடர எழுகிறேன்
ஓடையின் வெள்ளை நிலாவை
பறவைகளின் அறிகுறிகள் இல்லை
மனிதர்கள் போய்விட்டிருக்கிறார்கள்




 Wine - Poem by Li Po

Drinking, I sit,
Lost to Night,
Keep falling petals
From the ground:
Get up to follow
The stream’s white moon,
No sign of birds,
The humans gone.