காஸபியான்க்கா

எரியும் தளத்தில் நின்றான் சிறுவன்
அவனை விடுத்து பிறர் போயின பின்பும்
போரின் சிதைவுகள் வெளிச்சமிட்டே
மாண்டவர் மீது சுடர்ந்தது நெருப்பு

எழிலாய் பொலிவாய் நின்றே இருந்தான்
புயலை ஆள பிறந்தவன் போல
சிறுபிள்ளை போல் தோன்றி, செருக்குடனே,
நரம்புகளில் வீரம் ஊறிப் பிறந்தான்


உருண்டு பரவி கனன்றது நெருப்பு
தந்தை சொல்லின்றி அவன் போவதாயில்லை
மரணத்தின் மயக்கத்தில் கீழே தந்தை
இனி இவன் குரல் அவர் கேட்பதற்கில்லை

உரக்கக் கேட்டான் ,"சொல்லுங்கள் தந்தையே ,சொல்லுங்கள்
இன்னமும் என் பணி முடியவில்லையா ?"
மகனின் நினைவற்றும் கிடந்தார் தலைவர்
அவர் நிலை இவன் அறியவுமில்லை

"பேசுங்கள் தந்தையே” மீண்டும் கேட்டான்
இப்பொழுதேனும் நான் போகலாமா ?"
குண்டுகள் முழங்கி பதிலைச் சொல்லின
வேகமாய் பரவிக் கொண்டி ருந்தது நெருப்பு

நெற்றியில் நெருப்பின் அனல்மூச் சுணர்ந்தான்
காற்றில் அலையும் கேசத்திலுணர்ந்தான்
மரணத்தின் விளிம்பில் காவல் தனியாய்
நம்பிக்கை குறைந்தும் துணிவுடன் நின்றான்


மீண்டும் ஆனால் அதிரக் கேட்டான்
"என் தந்தையே, நான் இருக்கத்தான் வேண்டுமா ?"
பாய்மரம் வழியே திரை வழியேயும்
அவன் மீதேறி சுழன்று போனது நெருப்பு

கலத்தைப் போர்த்தி அட்டகாசச் சுடராய்
சரசரவென்று கொடியை எட்டிப் பிடித்தே
வானில் ஆடும் கொடி போல் தாவி
பெருக்கெடுத்து வீரச்சிறுவன்மேலே படர்ந்தது நெருப்பு

தொடர்ந்து வெடித்தது இடியின் ஓசை
சிறுவன்! ஐயோ ! எங்கே ?எங்கே?
துகள்களை வெகுதூரம் இறைத்துப் போன
காற்றைக் கேளுங்கள் ....காற்றைக் கேளுங்கள்


கொடியும் கம்பமும் சுக்கானும் கலத்தோடழிந்தன
தம் பணி சிறப்பாய் முடித்தனவாய்
அங்கே அழிந்தது அனைத்திலும் மேன்மையாய்
வாய்மை பூண்ட சிறு இதயம் மட்டும்….



CASABIANCA
by: Felicia Dorothea Hemans (1793-1835)

THE boy stood on the burning deck
Whence all but him had fled;
The flame that lit the battle's wreck
Shone round him o'er the dead.

Yet beautiful and bright he stood,
As born to rule the storm;
A creature of heroic blood,
A proud, though childlike form.

The flames rolled on -- he would not go
Without his father's word;
That father, faint in death below,
His voice no longer heard.

He called aloud -- "Say, father, say,
If yet my task is done?"
He knew not that the chieftain lay
Unconscious of his son.

"Speak, father!" once again he cried,
"If I may yet be gone!"
And but the booming shots replied,
And fast the flames rolled on.

Upon his brow he felt their breath,
And in his waving hair,
And looked from that lone post of death
In still, yet brave despair.

And shouted but once more aloud,
"My father! must I stay?"
While o'er him fast, through sail and shroud,
The wreathing fires made way.

They wrapt the ship in splendor wild,
They caught the flag on high,
And streamed above the gallant child,
Like banners in the sky.

There came a burst of thunder sound--
The boy -- oh! where was he?
Ask of the winds that far around
With fragments strewed the sea!--

With mast, and helm, and pennon fair
That well had borne their part--
But the noblest thing that perished there
Was that young, faithful heart.