பாசவலை

கண்ணுக்குள்ள ஒன்ன வச்சி
கனின்னு பேரு வச்சு
ஆசையெல்லாம் சேத்து வச்சு
மகளே ஒன்ன வளத்து வச்சேன்

வார்த்தை ஒண்ணு நீ சொன்னா
கவிதையின்னு களிச்சிருந்தேன்
ஒயிலா நீயும் சிரிச்சப்ப
ஓவியம் போலன்னு ரசிச்சிருந்தேன்

அரசியல் வேல செய்ய வந்தா
அலஞ்சு திரிய வேணுமுன்னு
அலங்காம கவித பாட
அரங்கத்துக்கு அனுப்பி வச்சேன்

யாரு கண்ணு பட்டிருச்சோ
எவரு பாவம் வெரட்டிரிச்சோ
காணாத கொடுமையெல்லாம்
கண்டதென்ன கண்மணியே

ஒன் அரும தெறமயெல்லாம்
தமிழ்நாடு தாங்காதுன்னு
கட்டியம் அறிஞ்சு நானும்
தல நகரம் செயிக்க சொன்னேன்

ராசாத்தி ஒன் வரவ
ரணமில்லாம செஞ்சுவிட
ராசாவ ஆள் பாத்து
தோதாக அனுப்பி வச்சேன்

வலியில்லாம நோகாம
புள்ள ஒண்ணு பெத்தாப்புல
கண்ணு ஒன் வழியெல்லாம்
பூவாத்தான் விரிச்சு வச்சேன்

சங்கமம்ன்னு நீ சொன்னா
தலையாட்ட சம்மதிச்சேன்
செல்லமே நீ கைகாட்ட
நோட்டாக நெறச்சு வச்சேன்

அப்பா என் பேர் வெளங்க
டிவி ஒண்ணு ஆக்கி வச்ச
அதில நானும் ஒன்பங்க
துண்ட போட்டு பிடிச்சு வச்சேன்

ஒனக்காக எவரையும் தான்
முடிச்சு விட நானிருக்கேன்
முள் மேல தலகீழா
நடந்து வர காத்திருக்கேன்

இப்படி ஒண்ணு வாருமின்னு
அறியாம நானிருந்தேன்
என்னை கேக்க யாருன்னு
தைரியமா தானிருந்தேன்

சீமைக்கு போனவங்க
சேதி பாத்து சொல்லலையே
செயிலில் களி திங்கனுமின்னு
கனவில் கூட நெனைக்கலியே

என்னருமை கண்மணியே
கண்ணு மட்டும் கலங்காதே
இந்த நெலம வந்துதுன்னு
தைரியமும் கொறையாதே

கட்டுமரமா நா மாறி
ஒன்ன கர செத்திடுவேன்
ராசாவதான் பணயம் வச்சு
ஒன் தலைய காத்திடுவேன்

ஏழு மல கடல் தாண்டி
ஒன்ன மீக்க வந்திடுவேன்
மதுர வீரன் போல நானும்
அசராம போர் தொடுப்பேன்

கேஸ எல்லாம் தூசாக
தூள் தூளா தகர்த்திடுவேன்
கவலையெல்லாம் மறந்துபுட்டு
கண்ணுறங்கு என்மகளே