ஒரு பாவமான இதயம்

ஒரு பாவமான இதயம் ,
கிழிந்து போன இதயம் ,
கந்தலாகிப் போன இதயம்,
ஓய்வுக்கென அமரும் .
மேற்கில் வெள்ளியாய்
வடிந்து கொண்டிருக்கும்
நாளில் கவனமின்றி
மெல்ல தரையிறங்கும்
இரவிலும் கவனமின்றி ..
வானில் எரியும்
விண்மீன்களையும் கவனியாமல் ...
விழித்திரையில் மோதும்
அறியாத நேர்க்கோடுகளில்
மட்டுமே கவனமாய்

அப்பக்கம் நேர்ந்த தேவதைகள்
தூசடைந்த இவ்விதயம் கண்ணுற்று
மிருதுவாய் அதன் தவிப்பை தளர்த்தி
இறைவனடி கொண்டே சேர்த்தார்.
அங்கே, வெறும்கால்களுக்கு செருப்பு.
அங்கே, பெரும் புயல் காற்றில் சேகரித்த
அலையும் பாய்மரங்களை
நீல புகலிடங்கள்
கைபிடித்தே வழிநடத்தியும் போகும்



A poor—torn heart—a tattered heart
By Emily Dickinson

A poor—torn heart—a tattered heart—
That sat it down to rest—
Nor noticed that the Ebbing Day
Flowed silver to the West—
Nor noticed Night did soft descend—
Nor Constellation burn—
Intent upon the visionOf latitudes unknown.

The angels—happening that way
This dusty heart espied—
Tenderly took it up from toil
And carried it to God—
There—sandals for the Barefoot—
There—gathered from the gales—
Do the blue havens by the hand
Lead the wandering Sails.