ஒரு நூறு வருடங்கள்

ஒரு நூறு வருடங்கள் ஆன பின்
எவருக்கும் தெரியவில்லைஅந்த இடம்
அங்கே நிகழ்த்தப்பட்ட வேதனையும்
அமைதி போல் அசைவில்லாமல்

களைகள் வெற்றிக்களிப்பில் தழைத்தன
அவ்வழி உலாவினார் அந்நியர்
வாசித்தும் போனார்
முதிர்ந்து உதிர்ந்தவர்களின் தனி எழுத்திடத்தில்

கோடைவயல்களில் வீசும் தென்றல்கள்
பாதையை நினைவுகூறி அலையும்
நினைவு தவறவிட்ட சாவியை
உள்ளுணர்வு சேகரித்துக் கொள்ளும்

Emily Dickinson - After a hundred years

After a hundred years
Nobody knows the Place
Agony that enacted there
Motionless as Peace

Weeds triumphant ranged
Strangers strolled and spelled
At the lone Orthography
Of the Elder Dead

Winds of Summer Fields
Recollect the way --
Instinct picking up the Key
Dropped by memory --