ஒரு பிராத்தனை

பூமியின் அழகிற்கு குருடாக ,

இரைந்தே கடப்பினும் 

காற்றிற்கு செவிடாக,  

மனக்களிப்பின் புயலில் ஊமையாக 

என் ஆவி தொலைத்து 

நான்  சாயும்  வரை  

என் இதயத்தின்  தாகமெல்லாம் 

தணிக்கப்படும் வரை

மனிதர்களின் மண் விடுத்து 

நான் போகும் வரை

ஓ ,என் மொத்த  வலுக்கொண்டு 

நான் நேசிக்க வேண்டும் ,

நேசிக்கப்பட வேண்டும் 

என்ற கவனமின்றி ....

 

 

A Prayer

By Sarah Teasdale 

Until I lose my soul and lie
Blind to the beauty of the earth,
Deaf though shouting wind goes by,
Dumb in a storm of mirth;

Until my heart is quenched at length
And I have left the land of men,
Oh, let me love with all my strength
Careless if I am loved again.