பேர் சொல்ல

கண் கசக்கி நின்ன உடனே
கை நீட்டி நிக்கிறீங்க
நீட்டின்ன கை அத்தனையும்
கைக்குட்டை பிடிச்சிருக்கு


பிழிய பிழிய அழுதுவிட்டா
பாரம் கொஞ்சம் எறங்கி விடும்
சத்தமாக அழுதுவிட்டா
சங்கடம் கொஞ்சம் தீர்ந்து விடும்


பூவான எம் மனசு
சொமந்த பாரம் எறங்கிடுச்சி
கல்லுன்னு நெனைச்சதெல்லாம்
கற்கண்டா தெரிஞ்சிரிச்சி


எவர் வந்து அழைப்பாரோ
எமன் வந்து அழைக்கு முன்னே
எந்த பேர் சொல்வாரோ
என ஏங்கி நின்னு அழுகையிலே


மதுரையிலே வீரம் உண்டு
மதுரையிலே மல்லி உண்டு
மல்லிக்கும் மேலான
பூ மனசு அங்க உண்டு


சீனா தானான்னு எளக்காரமா பாட்டிருக்கு
அந்த பாட்டெழுதி வச்ச பய
வாயெல்லாம் வெந்து போக
பூங்குழலி ன்னு வாய் நெறைய
பேரு சொல்லி அழைச்சாங்க
புன்ணான மனசுல தான்
மருந்தள்ளி தெளிச்சாங்க
செல்வியை திருமதியா
கொண்ட அய்யன் நீ வாழ்க
உன் குலமெல்லாம் சங்கருன்னு பேர் சொல்ல
சந்தோஷமா தான் வாழ்க