அத்தனை செருக்காய் இறந்து போனாள்.
வெட்கித்தான் போனோம் தெரிந்தபோது
எங்கள் நேசத்தில் நிறைந்ததொன்று
அவள் பிரியத்திலொன்றாய் இருக்கவில்லை
எத்தனை நிறைவு விடைபெற்றுப் போவதில்
எவருக்கும் இருக்கக் கூடாததாய் .
அப்பொழுதில் வேதனை பொறாமை என
சட்டென மாறி தளமிறங்கும்
So Proud She Was to Die
Emily Dickinson
So proud she was to die
It made us all ashamed
That what we cherished, so unknown
To her desire seemed.
So satisfied to go
Where none of us should be,
Immediately, that anguish stooped
Almost to jealousy.
Wednesday, 27 May 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment